این آجیلی من فردا کنکور داره، می‌دونم کارش انقده درست هست که موفق بشه، می‌دونم که نیازی نیست خیلی نگران باشه و اضطراب داشته باشه، می‌دونم که بلده به خدا توکل کنه، می‌دونم که می‌دونه هیچکی ازش توقعی نداره بجز اینکه حداکثر تلاشش رو بکنه، می‌دونم می‌دونه همه فقط و فقط آرامش و راحتیش رو می‌خوان، می‌دونم که می‌دونه کلی واسش دعا می‌کنم که آروم باشه، می‌دونم روز خاصیه ولی مسلما روزی نیست که بخواد آرامش عمیق و خدایی آجیلی منو بهم بزنه.
داداشی٬ نمی دونم چه طوری می شه به خاطر این همه مهربونیهات ازت تشکر کنم ... می دونم که این همه برادری تو جبران کردنی نیست! ... می دونم که دعاهای تو همیشه کمکم می کنه . ممنونم٬ به خاطر همه چیز.
می دونی٬ دلم می خواد وقتی کنکور شروع شد تو سوالا حسابی غرق بشم ... حالا دیگه می دونم که شاید از خیلی ها کمتر درس خونده باشم ولی انقده امسال سختی کشیدم که لیاقتش رو داشته باشم.